Μια Κριτική Ματιά στο Υδροξείδιο του Ασβεστίου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η ανάγκη για επιπλέον απολύμανση του συστήματος των ριζικών σωλήνων και καλύτερο έλεγχο της περιακρορριζικής φλεγμονής οδήγησαν στην εισαγωγή της έννοιας των ενδορριζικών φαρμάκων σαν ενδιάμεσο βήμα στην διαδικασία της ενδοδοντικής θεραπείας. Το υδροξείδιο του ασβεστίου αποτελεί για τα τελευταία 100 χρόνια το πλέον διαδεδομένο σκεύασμα προς αυτό το σκοπό, με εφαρμογές όχι μόνο στη συντηρητική ενδοδοντική θεραπεία, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις, όπως περιστατικά οδοντικού τραύματος, απορροφήσεων κλπ.
Τα αποτελέσματα πολυάριθμων μικροβιολογικών μελετών του παρελθόντος έδειξαν όχι μόνο μείωση των ενδορριζικών βακτηρίων αλλά και πιθανό έλεγχο φλεγμονής μέσω της χρήσης του υδροξειδίου του ασβεστίου. Ακολούθησε λοιπόν η εγκαθίδρυση ενός πρωτοκόλλου ενδοδοντικής θεραπείας κατά κύριο λόγο σε δύο ή περισσότερες συνεδρίες, με σκοπό τη χρήση του υδροξειδίου του ασβεστίου σαν ενδιάμεσο αντισηπτικό μεταξύ αυτών των συνεδριών. Παρόλαυτά, σήμερα το πρωτόκολλο αυτό δεν εφαρμόζεται καθολικά. Σύγχρονες μελέτες δείχνουν αμφιλεγόμενα αποτελέσματα όσον αφορά την κλινική αποτελεσματικότητά του σκευάσματος, δημιουργώντας αντικρουόμενες απόψεις ως προς τη χρήση ή και ακόμα την αναγκαιότητά του. Προκύπτει λοιπόν η ανάγκη για μια σύγχρονη και κριτική ματιά στη χρήση του σκευάσματος αυτού στη διαδικασία της ενδοδοντικής θεραπείας.
Η παρουσίαση αυτή σκοπεύει να προσφέρει μια ανασκόπηση επάνω στο ερευνητικό υπόβαθρο του υδροξειδίου του ασβεστίου στο χώρο της Ενδοδοντίας. Μεταξύ άλλων, θα τεκμηριωθούν διάφορα επιχειρήματα υπέρ ή κατά της χρήσης του μέσω βιβλιογραφίας και θα παρουσιαστούν κλινικά περιστατικά προς συζήτηση. Ο στόχος της παρουσίασης δεν είναι τόσο κάποιο τελικό συμπέρασμα, αλλά περισσότερο η ενημέρωση και ο προβληματισμός του κλινικού οδοντιάτρου ως προς το πρωτόκολλο/-α που θα επιλέξει να ακολουθήσει στην καθημερινή κλινική του πράξη.